1e week aanboord (3)

Op naar de derde dag. Ik moet nu even denken wat ik allemaal gedaan heb die dag. Ik was nog helemaal brak van floorball die ochtend. Helaas kun je uitslapen, want om 7:00 uur ochtend moet je al ontbijten.

Na het ontbijt hadden we onze eerste morning devotion. Het is een soort van dagopening. Het vindt plaats in de logos lounge, waar de meeste services zijn. De morning devotion begint met een paar worship liedjes. Elke dag verschilt het wat ze doen met morning devotion. De ene keer  krijg je een soort van preek, en een andere keer ga je bidden in groepjes, of je hoort een paar getuigenissen. Het kan van alles zijn. Het is een goed begin van de dag.

Vandaag kregen we trainingen over alles. Ik weet niet precies waar het allemaal om ging, want er waren zoveel presentaties van zoveel verschillende mensen. Gelukkig heb je ondertussen ook nog breaks. Dus het is niet aan een stuk door. Ook al vond ik het saai, het is wel heel bijzonder. Er zijn zoveel verschillende mensen uit zoveel verschillende landen met allemaal een doel: Gods werk uitvoeren. Ook besef je hoe goed de Logos Hope geregeld is. Er zijn zoveel verschillende groepen die van alles regelen voor de Logos Hope. Ontzettend veel groepen!

Tijdens het diner vertrok de boot weg uit Namibie! Op weg naar Gabon. Ik voelde het meteen. Het was tijdens mijn eerste family diner. (Je wordt geplaatst in een family, met wie je leuke dingen gaat doen, en elke donderdagavond gaat dineren). Ik voelde licht in mijn hoofd door de beweging. Ik was eerst bang dat ik misschien tochwel zeeziek zou worden, maar dat werd em gelukkig niet.

In de avond hadden we pray night. Ook dat was bijzonder. Ik ben helemaal niet gewend om te bidden in groepen, maar dit was weer het moment om uit mijn comfort-zone te stappen. Elke keer vertelden mensen wat ze meegemaakt hadden in Namibie. Hele bijzondere verhalen kwamen los. Wat mij het meest ontroerde was het meisje die vertelde dat ze zomaar in contact kwam met een dove man. Hij was helemaal alleen, omdat zijn familie is overleden. Hij had verder niemand meer , en zat dus ook vaak alleen. Het meisje ging daarom met hem praten via een papier en pen. De man vond het zo bijzonder dat iemand hem aandacht schonk dat hij dagen erna ook terug kwam. Zo raakte ze goed bevriend met elkaar. Elke keer praten ze weer via papier en pen over God. De dag dat we vertrokken zei de man tegen haar: 'You are my daughter'.

Elke keer als er een paar mensen verhalen hadden verteld gingen we in groepjes bidden voor de mensen. Ik was het niet gewend, maar het was wel heel erg mooi.