Week 4

De eerste drie dagen van de week waren ontzettend zwaar. Normaal wil ik het liever niet rondschreeuwen dat ik vast, maar er is iets geweldigs gebeurd, waardoor ik nu wel zeg dat ik de eerste drie dagen van de week heb gevast. Dit klinkt cliché, maar God heeft mij echt verteld dat ik moest gaan vasten. Het is een lang verhaal wat er allemaal gebeurd is voordat ik de keuze heb gemaakt, waardoor ik het niet allemaal opschrijf. Als je het graag wilt weten, dan ben je vrij om het te vragen!

Maandag gingen we met een groep de stad verkennen. Wat een gekte. Het was heel raar om Kameroen te zien. De mensen hier zijn zo ontzettend arm. We zaten met een hele groep opgekropt in de bak van de pickup, en zo werden we naar een plek gebracht. We gingen naar een markt, maar al gauw kwamen we erachter dat het een fout was. De mensen stopten met werken en keken je strak aan. Het stonk er naar urine en ontlasting. Het was zo bizar om er tussen te lopen. Mensen die op de grond spullen zitten te verkopen. Overal waar je kijkt ligt afval en voedsel.

We zijn snel weer weggegaan, want we voelden ons niet echt op gemak. Met zijn negenen in een vijf person taxi werden we naar de central market gebracht. De central market was niet zo arm als de vorige, maar het was ook niet fijn om hier door te lopen. Het is niet in woorden te omvatten hoe het is om tussen dit cultuur te lopen.

Ik ben blond en ik heb blauwe ogen. Dat is niet handig in dit land. Je wordt enorm aangestaard, maar dat is nog niet het erge. Soms komen ze naar je toe en willen ze met je mee lopen en weten wat je gaat doen en waar je heen gaat.

Dinsdag en woensdag was ik enorm moe en futloos. Woensdagavond was ik er klaar mee. Ik wist niet waarom ik vaste. Ik wist niet of het goed was om te vasten. Ik wist niet of ik vasten wel op de juiste manier deed. Ik schreeuwde woensdagavond uit naar God. Ik hield het niet meer, en ik wist het niet meer. Ik kreeg toen ineens een gedachte in mijn hoofd. Ik moest opstaan en naar mijn cabin uitlopen. Ik wou eerst niet, want ik had geen energie, maar daardoor volgde er een andere gedachte. God zal mij energie en kracht geven zodra ik opsta. Ik stond op en ging mijn kamer uit. Tina zat daar recht voor mij op de trap. Ik wist het. Dit moment gaat wat betekenen.

Tina is een vrouw uit Duitsland die een vrije geest heeft. Ze leeft heel dicht bij God, en vertrouwt volledig op Hem. Ze weet ontzettend veel, en als je iets afvraagt weet je gewoon dat God door haar spreekt.

Ik vertelde haar waar ik mee zat, en ze luisterde en luisterde. Na mijn verhaal stelde ze mij vragen, waardoor ik al meer iets te weten kwam waarom God wou dat ik dit deed. Na een heel lang gesprek kwamen we erachter waarom God wou dat ik vastte. Ik wist niet wat mijn gaven waren van God. Ik wist niet wat mijn sterke punten waren. God liet mij nu via vasten en Tina zien wat mijn gave was.

 Hoe bijzonder het kan lopen. Het ene moment zit je er zo door heen en vraag je allemaal dingen af, en het volgende moment laat God zich zien waarom Hij je liet lijden en krijg je antwoord op alle vragen die je had.

Donderdag kon ik eindelijk weer eten en ik voelde me sterker dan ooit. Ik was enthousiaster dan ooit. Na het werk had ik gewoon energie over om te gaan sporten in de gym met Annica.

In de avond hadden we prayer night. Het was ontzettend mooi. Een groep mensen die evangeliseren in Chad zijn voor een tijdje aan boord van het schip. Ze vertelden een paar verhalen van hun ervaringen. Zo bemoedigden ze ons ook weer. Zij maken zoveel mee. Ze zijn zelfs gestenigd waarbij ze zelfs gedacht hebben dat ze dood zouden gaan, maar God hen heeft gered.