1e week aanboord (5)
31 juli 2016 - Walvis Bay, Namibië
Ik weet niet of ik het al gezegd had, maar ik ben drie dagen vrij. Zaterdag, Zondag en Maandag. Dit gebeurt letterlijk nooit, volgens de crew. Ik ga lekker genieten van deze vrije dagen, voordat het zware leven gaat beginnen. Ik heb nu tijd voor alles, dus ook voor blog schrijven.
Het is vandaag zondag, maar zo voelt het totaal niet. Thuis ga je in nette kleren naar de kerk, en als je thuis bent doe je niet zoveel. Hier is het totaal anders. Er is wel een church service in de ochtend, maar voor de rest is het gewoon een normale dag.
Ik heb hele tijd gezegd hoe fantastisch het aan boord is, maar nu gaat dat gevoel een beetje weg. Nog steeds is het hartstike leuk aan boord. Ik heb het reuse naar mijn zin, en ben ontzettend blij dat ik hier ben. Ik wil gewoon eerlijk tegen jullie zijn hoe het op dit moment is. Het probleem is dat ik nu vrij ben en over alles kan nadenken, en ik ook niet de hele tijd praat met mensen (vergeleken met eerst). Dat heeft zijn voordelen en zijn nadelen. Een voordeel is dat je plekken op kan zoeken waar je even alleen bent, zoals het dek, en dat je even niet sociaal hoeft te doen. Helaas heeft het ook zijn nadeel, want je gaat nadenken over de realiteit. De realiteit is dat de meeste mensen hier aan boord allemaal in Februari gekomen zijn als een groep. Zij kennen elkaar al heel goed en zijn als het ware een familie geworden. Jij komt daar met een klein groepje nieuwkomers ertussen. Het is daarom heel moeilijk om tussen de familie te komen. Het is lastig, maar zoals ze zeggen, komt dat wel goed zodra je een tijdje hebt gewerkt. Daar hoop ik dan maar op.
Verder ben ik wel hele goede vrienden met de STEP- groep, dus ik voel me niet eenzaam ofzo iets. Het is alleen een punt waar ik op dit moment een beetje tegen aanloop.
Naast zielig doen wil ik ook zeggen dat het hier nog steeds leuk is. Gisteravond voor we de Dutch coffee hadden (de Dutchies zijn heel hecht met elkaar) ging ik naar buiten om muziek te luisteren. Het is hier heel snel donker, dus je moet goed uitkijken waar je loopt. Het is heerlijk. Ik ging helemaal voorin op de deck staan, en dan heb je uitzicht over de zee, tenminste tot zover je kon kijken. Dat is zo heerlijk, samen met de wind in je gezicht.
De Dutch coffee was ook echt fantastisch. Ik snap nu helemaal wat mensen bedoelen wanneer ze zeggen dat Nederlanders direct zijn.
Ik heb geen idee wat ik nu de rest van de middag ga doen. De rest van de STEPpers zijn aan het werk, dus ik ga maar wat rondhuppelen. En ik hoop dat ik nu eindelijk een walvis ga spotten. Bijna iedereen heeft een walvis gezien, behalve ik.
En morgen is er een Lord of the rings marathon. Dat wordt wel leuk.
Het is vandaag zondag, maar zo voelt het totaal niet. Thuis ga je in nette kleren naar de kerk, en als je thuis bent doe je niet zoveel. Hier is het totaal anders. Er is wel een church service in de ochtend, maar voor de rest is het gewoon een normale dag.
Ik heb hele tijd gezegd hoe fantastisch het aan boord is, maar nu gaat dat gevoel een beetje weg. Nog steeds is het hartstike leuk aan boord. Ik heb het reuse naar mijn zin, en ben ontzettend blij dat ik hier ben. Ik wil gewoon eerlijk tegen jullie zijn hoe het op dit moment is. Het probleem is dat ik nu vrij ben en over alles kan nadenken, en ik ook niet de hele tijd praat met mensen (vergeleken met eerst). Dat heeft zijn voordelen en zijn nadelen. Een voordeel is dat je plekken op kan zoeken waar je even alleen bent, zoals het dek, en dat je even niet sociaal hoeft te doen. Helaas heeft het ook zijn nadeel, want je gaat nadenken over de realiteit. De realiteit is dat de meeste mensen hier aan boord allemaal in Februari gekomen zijn als een groep. Zij kennen elkaar al heel goed en zijn als het ware een familie geworden. Jij komt daar met een klein groepje nieuwkomers ertussen. Het is daarom heel moeilijk om tussen de familie te komen. Het is lastig, maar zoals ze zeggen, komt dat wel goed zodra je een tijdje hebt gewerkt. Daar hoop ik dan maar op.
Verder ben ik wel hele goede vrienden met de STEP- groep, dus ik voel me niet eenzaam ofzo iets. Het is alleen een punt waar ik op dit moment een beetje tegen aanloop.
Naast zielig doen wil ik ook zeggen dat het hier nog steeds leuk is. Gisteravond voor we de Dutch coffee hadden (de Dutchies zijn heel hecht met elkaar) ging ik naar buiten om muziek te luisteren. Het is hier heel snel donker, dus je moet goed uitkijken waar je loopt. Het is heerlijk. Ik ging helemaal voorin op de deck staan, en dan heb je uitzicht over de zee, tenminste tot zover je kon kijken. Dat is zo heerlijk, samen met de wind in je gezicht.
De Dutch coffee was ook echt fantastisch. Ik snap nu helemaal wat mensen bedoelen wanneer ze zeggen dat Nederlanders direct zijn.
Ik heb geen idee wat ik nu de rest van de middag ga doen. De rest van de STEPpers zijn aan het werk, dus ik ga maar wat rondhuppelen. En ik hoop dat ik nu eindelijk een walvis ga spotten. Bijna iedereen heeft een walvis gezien, behalve ik.
En morgen is er een Lord of the rings marathon. Dat wordt wel leuk.
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Ik denk wat jij voelt en meemaakt heel normaal is. Jouw leven is behoorlijk veranderd.Je maakt gigantisch veel nieuwe dingen mee. Het zal een hele ervaring worden met hoogtepunten en misschien ook wat minder hoge punten of zelfs af en toe een dieptepuntje. Wel goed om het te delen. En weet een ding zeker: Hij is erbij, in al je emoties en zal je niet verlaten.
Leuk om je te lezen, Gods zegen!
Hartelijke groet,
Jeannette
ik vind het knap van je om te lezen welke stappen je hebt gezet, bye bye comfort-zone ;). Ik ben zelf onder de indruk van je eerste indrukken, al die info/ervaringen die op je afkomen.. je drie vrije dagen komen op het gepaste moment ;), geniet ervan!
Groetjes Eline
ps. je gevoel is heel begrijpelijk, geef de tijd om anderen te leren kennen, dat komt goed eenmaal je effectief werkt en stille tijd met je groepje doet.