Week 5 (2)

Er gebeurt op dit moment heel veel, daarom schrijf ik nu minder vaak, maar mijn verhalen zijn daarom wel wat langer. Deze week was een ontzettend bijzondere week. Echt een toffe week. Op dit moment heb ik alleen niet zoveel zin in schrijven, omdat vandaag de laatste dag is dat ik met de vrijwilligers om kan gaan. (Bij elke haven zijn er vrijwiligers van dat land aan boord voor een bepaalde tijd). Morgen vertrekken we naar Ghana, waardoor vandaag de laatste dag is dat ik ze zal zien. Ik heb deze week een goeie band gevormd met een paar van de vrijwilligers, waardoor het moeilijk is om afscheid van ze te nemen. Ik ga de Kameroense mensen ontzettend missen. Kameroense (christelijke) mensen zijn ontzettend leuke mensen!

Maandag begon het al. Ik was redelijk moe door de intensieve dag ervoor. Ik vond het ook niet zo erg toen de Kameroense evangelist/vertaler niet kwam opdagen in de ochtend. Annica had hem ontmoet in de kerk waar zij naar toe was gegaan de dag ervoor. Hij had haar beloofd om de stad te laten zien, en ik mocht mee. :)

Hij kwam alleen niet, wat ik niet zo gek vond. Annica en ik besloten uiteindelijk maar zelf de stad in te gaan in de middag. Op het punt dat we weg wouden gaan, Annica omgeroepen en bleek de man, genaamd Vicky, buiten voor ons te wachten.

Wat een middag! Vicky is zo'n enthousiaste man die bijna de hele bijbel uit zijn hoofd kent. Je hoeft hem maar iets te vragen of hij pakt zijn bijbel en leest een bijbelvers voor die het antwoord geeft.

Als eerst gingen we naar een fruitmarktje. We gingen fruit proberen wat we in Nederland niet hebben, zoals een mangastine, passionfruit, papaya, een een of gekke paarse vrucht die je moest roosteren, Kameroense sinaasappel, en nog een gek iets. Fruit in Kameroen is echt verukkelijk! En omdat Vicky de vrouw van de markt kent krijgen we heel veel korting. We kregen een plastic zak vol met fruit mee voor een paar euro. Hier in Kameroen draait het allemaal om relaties.

In de central market ging het alleen niet zo goed af. Hij had ons gewaarschuwd voor dieven, dus hadden we alles in een veilig tasje gestopt. Helaas was het niet genoeg. Opeens bumpte een man tegen mij aan en trok mijn ketting kapot en nam een deel mee. Ik had niet bij stil gestaan om dat ook weg te stoppen. Ik hoop dat het iets goeds met hem deed, want het enige wat hij had meegenomen was het kruisje van de ketting.

Later gingen we naar het parkje van Douala. De naam parkje is eigenlijk al te veel voor de plek. Dat gaf niet, want we kregen daar een mooi gesprek. Ik kon eigenlijk al mijn vragen aan hem kwijt. Niet al mijn vragen, maar veel vragen. De Kameroense mensen die echt geloven in God zijn zo enorm dicht bij God. Ze kennen de bijbel enorm goed, en leven gewoon zo afhankelijk van God. Ze zijn bereid om alles op te geven voor God.

De avond was ook geweldig. Met een groepje gingen we een sort fruit party houden. Een groot deel van het fruit was gewoon op!

Dinsdag, de dag erna, leerde ik een paar vrijwilligers kennen, met wie ik de rest van de week veel mee op trok. Titus, Joshua, David, Simon, Helene, Betrand, Gilles, en nog twee vrouwen. Ze zijn echt een geweldig stel samen. Je kunt over alles met ze praten. Van geloof tot diep persoonlijke dingen of juist over onnozele dingen.

In Nederland is mijn naam heel eenvoudig. Renate. Iedereen zegt het gemakkelijk, maar hier is het echt de moeilijkste naam die ze ooit hebben gehoord. Elke keer als ze naar mijn naam vragen moet ik het een stuk of vijf keer herhalen, voordat ze het een beetje goed zeggen.

Op woensdag gebeurde ook redelijk veel, maar het is moeilijk om het in een verhaal te plaatsen, dus ik skip woensdag.

Donderdag was alweer een bijzondere dag. Na het werk vroeg Lea of ik met haar en haar twee buddies door de stad heen wil gaan. We gingen met de famous motor taxi! ZO AWESOME! Ik weet niet of ik het al verteld heb, maar in Douala zijn overal motors. Er zijn hier nog meer motors dan in Nederland fietsers. De motors zijn allemaal, of bijna allemaal, taxi's. Je kunt dan achterop en dan brengen ze je naar een plek. Ik ging samen met een van de buddies achterop. Echt geweldig om mee te maken. Veiligheid staat hier op een laag pitje.

We gingen eerst naar de doop plaats van een van de buddies. We kwamen ook een plek tegen waar we daklozen slapen. Ze knopen wat in bomen en slapen dan op een soort netje. Douala is rijk, maar tegelijkertijd ook ontzettend arm.

We bezochten een paar dingen voordat we naar de ijssalon gingen. Het was heel vreemd toen we de ijssalon verlieten. Er kleefde een klein jongetje aan mijn been, en bleef aan mij kleven totdat je hem een muntje gaf. Even later kleefde er nog een jongetje aan mijn been, die vervolgens ook weer wegging toen we hem een muntje gaven. De jongetjes waren zo klein en arm.

Vrijdag had ik een afspraak met Vicky. Hij wou dat ik al mijn vragen aan hem had gesteld, voordat ik vertrek. We hadden de hele middag gediscusseerd over van alles en nog wat. Hij heeft mij zoveel geleerd, en hij heeft mij gemotiveerd om de bijbel goed te leren kennen. Om de duivel te verslaan en te onderscheiden moet je de bijbel goed kennen. Zonder het Woord kun je geen weerstand bieden tegen de duivel. Donderdag was een waardevolle dag. Alleen ben ik nogal vergeetachtig. Ik was vergeten Vicky uit te laten. Dus een vrouw was op zoek naar mij, want ik moest hem uitschrijven. Vicky kon niet weg zolang ik hem niet had uitgeschreven.

Zaterdag was de bizarste dag van de week, maar zoals eigenlijk de hele week is het heel moeilijk om het te schrijven, want het gaat over wat God met mijn hart doet op het moment. Ik zat deze avond zelfs met Tina te huilen en te springen van blijdschap. God had vandaag mijn hart geraak, en Hij had ook Tina's hart aangeraakt. We zaten op een gegeven moment boven op het deck worship liedjes te zingen. God doet ontzettend veel dingen op het moment. Niet alleen met mij of Tina maar met heel veel mensen. Mensen zien visioenen, mensen zien gezichten, mensen krijgen ideeen. God is veel bezig. Maar dan komt de vijand. Mensen hebben al dromen gehad dat het schip omsingeld was door de vijand. We moeten op dit moment ook heel sterk zijn en sterk blijven. Op dit moment voel ik zelf ook dat de duivel aan het binnendringen is. Roddels beginnen te komen. Dat is het begin.

God is sterker dan de duivel, dus we hoeven niks te vrezen.